Gescheiden en verhuizen met je kind. Mag dat?
De ouders zijn gescheiden en nu wil een van hen verhuizen naar een andere stad of zelfs een ander land. De motieven zijn uiteenlopend: betere kans op een baan of samen willen zijn met een nieuwe geliefde. Maar mag het ook?
Ouders die het gezamenlijk gezag over hun kinderen uitoefenen zijn verplicht om over belangrijke beslissingen die de kinderen aangaan samen te overleggen. Daarbij valt bijvoorbeeld te denken aan schoolkeuze, belangrijke medische ingrepen en behandelingen, grote buitenlandse vakanties, maar dus ook verhuizingen. Maar welke regels gelden nu voor verhuizingen met je kind? Wat mag wel en wat mag nou niet? De wet geeft geen uitsluitsel, sterker nog: er staat feitelijk niets over in de wet geschreven.
Er wordt behoorlijk veel geprocedeerd over verhuizingen met kinderen. In 2008 heeft de Hoge Raad, dat is de hoogste rechter in Nederland, in een bekende uitspraak ("de Zwitserse verhuizing") gelukkig wel wat handvatten gegeven. Het plan om te verhuizen moet goed doordacht zijn. De gevolgen van de verhuizing moeten goed in ogenschouw zijn genomen en besproken tussen de ouders. Heeft de verhuizing gevolgen voor bijvoorbeeld de zorgregeling of de schoolkeuze van het kind? En hoe zit het met de voetbalclub waar iedere zaterdag met veel plezier een wedstrijd wordt gespeeld en door de week getraind? Of het puberkind dat een bijbaantje heeft in de supermarkt? Dit zijn allemaal zaken die vooraf besproken en opgelost moeten worden. Het karakter van het kind kan ook een rol spelen: het ene kind pakt een verhuizing naar een andere leefomgeving gemakkelijk op, terwijl een verhuizing voor een kind met een beperking kan uitlopen op een regelrechte ramp, omdat hij/zij de vertrouwde omgeving kwijtraakt. Dit zal dus allemaal doordacht en besproken moeten worden. Er kunnen ook nog andere belangrijke factoren zijn die een rol spelen, bijvoorbeeld: moeder is inmiddels zwanger van een nieuwe partner en wil daar mee gaan samenwonen. Alle belangen moeten samen gewogen worden.
Wanneer de andere ouder toestemt in de verhuizing is er in principe niets aan de hand. Maar wanneer de andere ouder die toestemming weigert komt de rechter er aan te pas met een zogeheten artikel 1 : 253a BW procedure (geschil tussen gezagdragers). In geen geval is het aan te raden om voor eigen rechter te spelen en gewoon maar te verhuizen. Er zijn zaken bekend waarbij de ouder die zonder toestemming was verhuisd de keuze kreeg: of terug verhuizen of het kind gaat voortaan bij de andere ouder wonen.
Procederen is kostbaar en best riskant, omdat er geen voorspelling van te maken is wat de rechter in een specifiek geval zal beslissen. Het hangt gewoon van de omstandigheden van het geval af.
Hoe het mis kan lopen blijkt uit deze interessante uitspraak van het Gerechtshof Den Haag van 29 juli 2020 (Gerechtshof Den Haag 29 juli 2020, ECLI:NL:GHDHA:2020:1387), waarin een vrouw met Turkse achtergrond toestemming vroeg om met het kind te mogen verhuizen naar Turkije om daar met haar nieuwe partner (ingezetene van Turkije) te trouwen en te gaan wonen. Vader, eveneens van Turkse afkomst en woonachtig in Nederland, verzette zich ertegen. Het hof liet in deze zaak zwaar meewegen dat moeder geen eigen inkomsten had en in Turkije voor wat betreft huisvesting en levensonderhoud geheel afhankelijk zou worden van die nieuwe partner, en daarmee het kind ook. De vrouw en de nieuwe partner kenden elkaar nog niet zo goed. Het hof vond het plan te weinig doordacht en de risico's voor het kind te groot en weigerde vervangende toestemming te verlenen. Daarbij speelde ook nog een rol dat het kind zijn vader veel minder te zien zou krijgen, als gevolg van de afstand. Moeder verweerde zich hiertegen met het aanbod dat zij ruimhartig zou zorgen voor vliegtickets zodat het kind vaak naar Nederland zou kunnen reizen. Maar ook hiervoor was zij weer afhankelijk van haar nieuwe partner en dus oordeelde het hof dat ook dit probleem (sterke inperking van de zorgregeling als gevolg van de verhuizing) niet vooraf afdoende was opgelost.
Maar er zijn ook zaken waarbij de rechter wel vervangende toestemming heeft gegeven voor een verhuizing naar de andere kant van het land of zelfs het buitenland. Zoals gezegd, het is heel erg lastig te voorspellen. Daarom is het ook belangrijk om dit te doen in goed overleg met elkaar, jullie het belang van hun kind voorop stellen. Dat kan heel erg lastig zijn, maar er zijn gelukkig genoeg zaken waarbij dat wel lukt.
Meer informatie over dit lastige onderwerp nodig, of advies? Ik help je graag verder.
Ouders die het gezamenlijk gezag over hun kinderen uitoefenen zijn verplicht om over belangrijke beslissingen die de kinderen aangaan samen te overleggen. Daarbij valt bijvoorbeeld te denken aan schoolkeuze, belangrijke medische ingrepen en behandelingen, grote buitenlandse vakanties, maar dus ook verhuizingen. Maar welke regels gelden nu voor verhuizingen met je kind? Wat mag wel en wat mag nou niet? De wet geeft geen uitsluitsel, sterker nog: er staat feitelijk niets over in de wet geschreven.
Er wordt behoorlijk veel geprocedeerd over verhuizingen met kinderen. In 2008 heeft de Hoge Raad, dat is de hoogste rechter in Nederland, in een bekende uitspraak ("de Zwitserse verhuizing") gelukkig wel wat handvatten gegeven. Het plan om te verhuizen moet goed doordacht zijn. De gevolgen van de verhuizing moeten goed in ogenschouw zijn genomen en besproken tussen de ouders. Heeft de verhuizing gevolgen voor bijvoorbeeld de zorgregeling of de schoolkeuze van het kind? En hoe zit het met de voetbalclub waar iedere zaterdag met veel plezier een wedstrijd wordt gespeeld en door de week getraind? Of het puberkind dat een bijbaantje heeft in de supermarkt? Dit zijn allemaal zaken die vooraf besproken en opgelost moeten worden. Het karakter van het kind kan ook een rol spelen: het ene kind pakt een verhuizing naar een andere leefomgeving gemakkelijk op, terwijl een verhuizing voor een kind met een beperking kan uitlopen op een regelrechte ramp, omdat hij/zij de vertrouwde omgeving kwijtraakt. Dit zal dus allemaal doordacht en besproken moeten worden. Er kunnen ook nog andere belangrijke factoren zijn die een rol spelen, bijvoorbeeld: moeder is inmiddels zwanger van een nieuwe partner en wil daar mee gaan samenwonen. Alle belangen moeten samen gewogen worden.
Wanneer de andere ouder toestemt in de verhuizing is er in principe niets aan de hand. Maar wanneer de andere ouder die toestemming weigert komt de rechter er aan te pas met een zogeheten artikel 1 : 253a BW procedure (geschil tussen gezagdragers). In geen geval is het aan te raden om voor eigen rechter te spelen en gewoon maar te verhuizen. Er zijn zaken bekend waarbij de ouder die zonder toestemming was verhuisd de keuze kreeg: of terug verhuizen of het kind gaat voortaan bij de andere ouder wonen.
Procederen is kostbaar en best riskant, omdat er geen voorspelling van te maken is wat de rechter in een specifiek geval zal beslissen. Het hangt gewoon van de omstandigheden van het geval af.
Hoe het mis kan lopen blijkt uit deze interessante uitspraak van het Gerechtshof Den Haag van 29 juli 2020 (Gerechtshof Den Haag 29 juli 2020, ECLI:NL:GHDHA:2020:1387), waarin een vrouw met Turkse achtergrond toestemming vroeg om met het kind te mogen verhuizen naar Turkije om daar met haar nieuwe partner (ingezetene van Turkije) te trouwen en te gaan wonen. Vader, eveneens van Turkse afkomst en woonachtig in Nederland, verzette zich ertegen. Het hof liet in deze zaak zwaar meewegen dat moeder geen eigen inkomsten had en in Turkije voor wat betreft huisvesting en levensonderhoud geheel afhankelijk zou worden van die nieuwe partner, en daarmee het kind ook. De vrouw en de nieuwe partner kenden elkaar nog niet zo goed. Het hof vond het plan te weinig doordacht en de risico's voor het kind te groot en weigerde vervangende toestemming te verlenen. Daarbij speelde ook nog een rol dat het kind zijn vader veel minder te zien zou krijgen, als gevolg van de afstand. Moeder verweerde zich hiertegen met het aanbod dat zij ruimhartig zou zorgen voor vliegtickets zodat het kind vaak naar Nederland zou kunnen reizen. Maar ook hiervoor was zij weer afhankelijk van haar nieuwe partner en dus oordeelde het hof dat ook dit probleem (sterke inperking van de zorgregeling als gevolg van de verhuizing) niet vooraf afdoende was opgelost.
Maar er zijn ook zaken waarbij de rechter wel vervangende toestemming heeft gegeven voor een verhuizing naar de andere kant van het land of zelfs het buitenland. Zoals gezegd, het is heel erg lastig te voorspellen. Daarom is het ook belangrijk om dit te doen in goed overleg met elkaar, jullie het belang van hun kind voorop stellen. Dat kan heel erg lastig zijn, maar er zijn gelukkig genoeg zaken waarbij dat wel lukt.
Meer informatie over dit lastige onderwerp nodig, of advies? Ik help je graag verder.