In mijn praktijk gebeurt het eigenlijk aan de lopende band: iemand zegt dat hij op huwelijkse voorwaarden is getrouwd en het "dus" goed geregeld heeft. Maar als ik dan vraag welke voorwaarden, dan moet hij mij het antwoord schuldig blijven.
Huwelijkse voorwaarden zijn er in alle soorten en maten en ik moet regelmatig vaststellen dat mensen de gevolgen van de voorwaarden die zij zijn overeengekomen niet goed kennen. Op advies van anderen zijn de aanstaande echtgenoten kort voor hun huwelijk naar de notaris gegaan, met hun hoofd al bij de mooie trouwdag en in de overtuiging dat zij die voorwaarden nooit nodig zullen hebben. Je blijft immers voor altijd samen?
De koude uitsluiting is een niet heel vaak gebruikte variant. Alles wat ieder heeft blijft bij hem/haar en aan het eind hoeft dus niets afgerekend te worden. Maar hoe zit het dan met het huis dat jullie op een bepaald moment samen kopen? Dat is dan wel gemeenschappelijk en moet bij een echtscheiding verdeeld worden. Maar wat nu als de een daar op een gegeven moment spaargeld in heeft gestoken voor een verbouwing? Of de ander een erfenis ontvangt en daarmee een groot gedeelte van de hypotheekschuld aflost? Dan kunnen toch verrekenvorderingen ontstaan en is de verdeling niet zo eenvoudig als deze op het eerste gezicht lijkt.
Nog listiger is het periodiek verrekenbeding. Dat bepaalt meestal dat aan het eind van ieder jaar overgespaarde inkomsten, dat wil zeggen inkomsten die niet aan de huishouding zijn besteed, over en weer verrekend moeten worden. Maar wie doet dat ook echt? Vrijwel niemand. De gevolgen kunnen enorm zijn. De wet bepaalt namelijk dat als die verrekening niet heeft plaatsgevonden, al het aanwezige vermogen vermoed wordt gemeenschappelijk te zijn. Zo kun je dus denken dat het geld op jouw spaarrekening alleen maar van jou is, terwijl bij een echtscheiding blijkt dat het saldo misschien toch verdeeld moet worden. Of: iemand heeft een huis dat op zijn naam staat en lost de hypotheek netjes af met "zijn eigen" spaargeld. Maar als dat spaargeld eigenlijk ieder jaar verrekend had moeten worden, dan heeft dat ook consequenties voor het huis. Dan kan het zomaar zijn dat er toch nog afgerekend moet worden terwijl iemand in de veronderstelling leefde dat dit niet hoeft te gebeuren.
Ook gebeurt het wel dat de huwelijkse voorwaarden bepalen dat in geval van een echtscheiding moet worden afgerekend alsof jullie in gemeenschap van goederen waren getrouwd. Ben je dan eigenlijk in gemeenschap van goederen getrouwd? Het antwoord is: nee. Het is alleen een methode van afrekenen.
Goede huwelijkse voorwaarden beginnen met voor jezelf te bepalen wat je ermee wilt bereiken. De juridische vertaling daarvan is maatwerk die goed met de notaris moet worden besproken. Die stelt uiteindelijk de akte op en jullie moeten het er ook beiden over eens zijn. Het is natuurlijk niet gemakkelijk om met je aanstaande, zo kort voor de bruiloft, over dit soort zaken te moeten praten. Daarom moet je er ook op tijd mee beginnen.
De verdeling en verrekening bij een scheiding waar huwelijkse voorwaarden van toepassing zijn, is hele specialistische materie. Het bezorgt de gemiddelde jurist vaak al heel wat hoofdbrekens. Het is ook veel rekenwerk met lastige formules. En dan heb ik het nog niet over het juridisch correct vaststellen van de uitgangspunten. Wat je dan nodig hebt is een advocaat die gespecialiseerd is in familierecht en die deze materie feilloos beheerst. Ik kan je hierin als specialist verder adviseren. Ik help je dus graag verder, als advocaat of in mediation.
Huwelijkse voorwaarden zijn er in alle soorten en maten en ik moet regelmatig vaststellen dat mensen de gevolgen van de voorwaarden die zij zijn overeengekomen niet goed kennen. Op advies van anderen zijn de aanstaande echtgenoten kort voor hun huwelijk naar de notaris gegaan, met hun hoofd al bij de mooie trouwdag en in de overtuiging dat zij die voorwaarden nooit nodig zullen hebben. Je blijft immers voor altijd samen?
De koude uitsluiting is een niet heel vaak gebruikte variant. Alles wat ieder heeft blijft bij hem/haar en aan het eind hoeft dus niets afgerekend te worden. Maar hoe zit het dan met het huis dat jullie op een bepaald moment samen kopen? Dat is dan wel gemeenschappelijk en moet bij een echtscheiding verdeeld worden. Maar wat nu als de een daar op een gegeven moment spaargeld in heeft gestoken voor een verbouwing? Of de ander een erfenis ontvangt en daarmee een groot gedeelte van de hypotheekschuld aflost? Dan kunnen toch verrekenvorderingen ontstaan en is de verdeling niet zo eenvoudig als deze op het eerste gezicht lijkt.
Nog listiger is het periodiek verrekenbeding. Dat bepaalt meestal dat aan het eind van ieder jaar overgespaarde inkomsten, dat wil zeggen inkomsten die niet aan de huishouding zijn besteed, over en weer verrekend moeten worden. Maar wie doet dat ook echt? Vrijwel niemand. De gevolgen kunnen enorm zijn. De wet bepaalt namelijk dat als die verrekening niet heeft plaatsgevonden, al het aanwezige vermogen vermoed wordt gemeenschappelijk te zijn. Zo kun je dus denken dat het geld op jouw spaarrekening alleen maar van jou is, terwijl bij een echtscheiding blijkt dat het saldo misschien toch verdeeld moet worden. Of: iemand heeft een huis dat op zijn naam staat en lost de hypotheek netjes af met "zijn eigen" spaargeld. Maar als dat spaargeld eigenlijk ieder jaar verrekend had moeten worden, dan heeft dat ook consequenties voor het huis. Dan kan het zomaar zijn dat er toch nog afgerekend moet worden terwijl iemand in de veronderstelling leefde dat dit niet hoeft te gebeuren.
Ook gebeurt het wel dat de huwelijkse voorwaarden bepalen dat in geval van een echtscheiding moet worden afgerekend alsof jullie in gemeenschap van goederen waren getrouwd. Ben je dan eigenlijk in gemeenschap van goederen getrouwd? Het antwoord is: nee. Het is alleen een methode van afrekenen.
Goede huwelijkse voorwaarden beginnen met voor jezelf te bepalen wat je ermee wilt bereiken. De juridische vertaling daarvan is maatwerk die goed met de notaris moet worden besproken. Die stelt uiteindelijk de akte op en jullie moeten het er ook beiden over eens zijn. Het is natuurlijk niet gemakkelijk om met je aanstaande, zo kort voor de bruiloft, over dit soort zaken te moeten praten. Daarom moet je er ook op tijd mee beginnen.
De verdeling en verrekening bij een scheiding waar huwelijkse voorwaarden van toepassing zijn, is hele specialistische materie. Het bezorgt de gemiddelde jurist vaak al heel wat hoofdbrekens. Het is ook veel rekenwerk met lastige formules. En dan heb ik het nog niet over het juridisch correct vaststellen van de uitgangspunten. Wat je dan nodig hebt is een advocaat die gespecialiseerd is in familierecht en die deze materie feilloos beheerst. Ik kan je hierin als specialist verder adviseren. Ik help je dus graag verder, als advocaat of in mediation.