Naast geld zijn de kinderen vaak de aanleiding voor hevige gevechten tussen de scheidende ouders. Vaak spelen frustraties tussen de ouders over de gestrande relatie hierbij een grote rol. Het is ook niet niks: je bent op elkaar verliefd geworden en een relatie met elkaar begonnen en het krijgen van kinderen hoort daar voor veel mensen gewoon bij. Maar wat als de relatie dan strandt? Hoe slagen jullie er dan in om die gevoelens een plaats te geven en daarna als collega ouders verder te gaan met de verzorging en opvoeding van jullie kinderen?
Het is heel erg belangrijk dat je jezelf realiseert dat ouderschap blijft, voor heel jullie leven en niet tot het kind 18 jaar oud is. Na de scheiding behouden jullie beiden het gezag over de kinderen en zijn jullie er juridisch gezien allebei even verantwoordelijk voor. De ouder die het gezag heeft, heeft het recht en de plicht om contact met kind te hebben, het op te voeden en te verzorgen, en ervoor te zorgen dat het kind ook contact heeft met de andere ouder. Je kunt die plicht niet afschuiven met (bijvoorbeeld) de opmerking: mijn kind wil niet naar de ander, en die heeft het er ook zelf naar gemaakt, dus "laat maar zitten".
Gezamenlijk gezag betekent dat jullie beiden ervoor moeten zorgen dat, in het belang van het kind, samen goede beslissingen moeten worden genomen. Dat betekent dat jullie voor veel zaken elkaars toestemming nodig hebben: voor een verhuizing, schoolkeuze, medische behandelingen en vakantiereizen buiten het Schengen-gebied. Vaak zie ik dat de andere ouder ten onrechte buiten die beslissingen wordt gehouden of dat toestemming wordt geweigerd waar evident is dat deze gewoon had moeten worden gegeven. Binnen de kortste keren raak je dan verwikkeld in een procedure bij de rechtbank, die daarover dan een beslissing moet nemen. Dat is erg jammer, want een beslissing van een rechter is eigenlijk per definitie minder goed dan een door jullie samen gedragen oplossingen.
Vaak hoor ik de opmerking: "gooi hem of haar maar uit de ouderlijke macht". Daarmee wordt dan bedoeld dat de andere ouder niet meer het gezag over het kind zou mogen hebben. De wet is hier echter erg streng in. Het gezamenlijk gezag wordt pas beëindigd wanneer het kind klem of verloren raakt tussen beide ouders, wat in de rechtspraak niet snel wordt aangenomen.
Wetswijziging per 1 januari 2023!
Het is belangrijk te weten dat de regels over verkrijging van het gezamenlijk gezag met ingang van 1 januari 2023 wijzigen. Gehuwden die samen een kind krijgen hebben automatisch het gezamenlijk gezag over dat kind. Dat geldt niet voor ongehuwd samenwonenden die samen een kind krijgen. De erkenning door vader betreft enkel zijn juridisch ouderschap. Ongehuwde ouders dienen gezamenlijk een verzoek bij de rechtbank in te dienen om gezamenlijk met het gezag te worden belast. Dat is een betrekkelijk eenvoudige procedure die zij zelf langs digitale weg kunnen voeren. Het wordt nogal eens over het hoofd gezien dat erkenning van het kind niet leidt tot gezamenlijk gezag. Gelukkig komt hier met ingang van 1 januari 2023 verandering in. Voor alle erkenningen, gedaan vanaf 1 januari 2023, geldt dat deze automatisch leiden tot gezamenlijke belasting met het gezag van vader en moeder. Het tijdstip van erkenning is beslissend voor het antwoord op de vraag welk recht van toepassing is: het oude of het nieuwe. Dus: kindje geboren in december 2022, door vader erkend op 16 januari 2023: gezamenlijk gezag. Ander voorbeeld: vader erkent in september 2022 de ongeboren vrucht. het kindje wordt op 5 januari 2023 geboren. Geen gezamenlijk gezag; dat moet dus nog door de ouders apart bij de rechtbank worden aangevraagd.
Het is heel erg belangrijk dat je jezelf realiseert dat ouderschap blijft, voor heel jullie leven en niet tot het kind 18 jaar oud is. Na de scheiding behouden jullie beiden het gezag over de kinderen en zijn jullie er juridisch gezien allebei even verantwoordelijk voor. De ouder die het gezag heeft, heeft het recht en de plicht om contact met kind te hebben, het op te voeden en te verzorgen, en ervoor te zorgen dat het kind ook contact heeft met de andere ouder. Je kunt die plicht niet afschuiven met (bijvoorbeeld) de opmerking: mijn kind wil niet naar de ander, en die heeft het er ook zelf naar gemaakt, dus "laat maar zitten".
Gezamenlijk gezag betekent dat jullie beiden ervoor moeten zorgen dat, in het belang van het kind, samen goede beslissingen moeten worden genomen. Dat betekent dat jullie voor veel zaken elkaars toestemming nodig hebben: voor een verhuizing, schoolkeuze, medische behandelingen en vakantiereizen buiten het Schengen-gebied. Vaak zie ik dat de andere ouder ten onrechte buiten die beslissingen wordt gehouden of dat toestemming wordt geweigerd waar evident is dat deze gewoon had moeten worden gegeven. Binnen de kortste keren raak je dan verwikkeld in een procedure bij de rechtbank, die daarover dan een beslissing moet nemen. Dat is erg jammer, want een beslissing van een rechter is eigenlijk per definitie minder goed dan een door jullie samen gedragen oplossingen.
Vaak hoor ik de opmerking: "gooi hem of haar maar uit de ouderlijke macht". Daarmee wordt dan bedoeld dat de andere ouder niet meer het gezag over het kind zou mogen hebben. De wet is hier echter erg streng in. Het gezamenlijk gezag wordt pas beëindigd wanneer het kind klem of verloren raakt tussen beide ouders, wat in de rechtspraak niet snel wordt aangenomen.
Wetswijziging per 1 januari 2023!
Het is belangrijk te weten dat de regels over verkrijging van het gezamenlijk gezag met ingang van 1 januari 2023 wijzigen. Gehuwden die samen een kind krijgen hebben automatisch het gezamenlijk gezag over dat kind. Dat geldt niet voor ongehuwd samenwonenden die samen een kind krijgen. De erkenning door vader betreft enkel zijn juridisch ouderschap. Ongehuwde ouders dienen gezamenlijk een verzoek bij de rechtbank in te dienen om gezamenlijk met het gezag te worden belast. Dat is een betrekkelijk eenvoudige procedure die zij zelf langs digitale weg kunnen voeren. Het wordt nogal eens over het hoofd gezien dat erkenning van het kind niet leidt tot gezamenlijk gezag. Gelukkig komt hier met ingang van 1 januari 2023 verandering in. Voor alle erkenningen, gedaan vanaf 1 januari 2023, geldt dat deze automatisch leiden tot gezamenlijke belasting met het gezag van vader en moeder. Het tijdstip van erkenning is beslissend voor het antwoord op de vraag welk recht van toepassing is: het oude of het nieuwe. Dus: kindje geboren in december 2022, door vader erkend op 16 januari 2023: gezamenlijk gezag. Ander voorbeeld: vader erkent in september 2022 de ongeboren vrucht. het kindje wordt op 5 januari 2023 geboren. Geen gezamenlijk gezag; dat moet dus nog door de ouders apart bij de rechtbank worden aangevraagd.