een heftige beslissing...
grote gevolgen voor de rest van je leven...
Ik help je graag verder.
De gedachte aan een scheiding is altijd heel confronterend. Of je er nu zelf mee komt of de ander. Nog erger is het wanneer de ander je ermee overvalt. Maar hoe het ook gaat, je hele leven staat op zijn kop en alle zekerheden vallen weg. Een echtscheiding is een "life-event" en vergeet ook niet de impact en gevolgen van die beslissing voor je kinderen. Het is daarom erg belangrijk dat een scheiding zoveel mogelijk in overleg wordt geregeld. In juridisch opzicht kan het complex zijn, maar je zult ook tegen praktische zaken aanlopen.
De eerste zorg is natuurlijk de (minderjarige) kinderen. De wet stelt dan ook als verplichting dat mensen die gaan scheiden eerst een ouderschapsplan opstellen, waarin in ieder geval wordt beschreven op welke wijze zij na de scheiding met elkaar zullen blijven overleggen en beslissingen nemen over de kinderen. Daarnaast moet er een behoorlijk omschreven zorgregeling in staan en ook de wijze waarop de voorziening in de kosten van opvoeding en verzorging van de kinderen is geregeld. Zonder ondertekend ouderschapsplan kan in beginsel geen echtscheidingsverzoek worden ingediend. Is er sprake van hevige strijd waardoor de ouders niet in staat zijn eerst een ouderschapsplan op te stellen, dan kan de rechtbank worden verzocht in die onderwerpen te voorzien. Maar dat moet dan wel goed worden toegelicht. Het is verder de bedoeling dat de ouders hun kinderen betrekken in het ouderschapsplan (in hoeverre en hoe hangt natuurlijk wel af van de leeftijd en de ontwikkeling van het kind) en dat ook vermelden in het ouderschapsplan.
Daarnaast dienen de financiën te worden geregeld. In de eerste plaats natuurlijk de kinderalimentatie maar daarnaast misschien ook partneralimentatie. De verplichting tot het betalen van partneralimentatie vloeit voort uit de zorgplicht die echtgenoten jegens elkaar hebben en die dus na het huwelijk doorloopt. Of en hoeveel partneralimentatie betaald moet worden hangt van veel factoren af: de duur van het huwelijk, de rolverdeling tijdens het huwelijk, zijn er wel of geen kinderen uit het huwelijk geboren, het gezinsinkomen, het welstandsniveau en bestedingspatroon tijdens het huwelijk en de financiële positie van beide partners na de scheiding. Het zijn zoveel factoren in een subtiel samenspel dat partneralimentatie echt maatwerk is.
Tenslotte verdeling en huisvesting. Zijn jullie in gemeenschap van goederen gehuwd of op huwelijkse voorwaarden? Hoe dan ook zullen zaken verdeeld moeten worden en zijn er waarschijnlijk over en weer verrekenvorderingen. Goed bekeken moet worden wie waar recht op heeft.
Tegelijkertijd kan een echtscheiding zo moeilijk en zo gemakkelijk worden gemaakt als je zelf wilt. Gaan beiden op hun strepen staan en willen zij alles regelen tot achter de komma, dan wordt het verhaal niet alleen gecompliceerder, maar de kans op een slepend gevecht waar de rechter aan te pas komt ook groter. Het is niet gemakkelijk om de grens te bepalen waar het "goed is". Maar uiteindelijk is dat wel een prima criterium: als je de regeling van alle gevolgen op de weegschaal legt, waar voel je je dan goed bij? Dat kan erg lastig zijn, zeker wanneer de emoties hoog zijn opgespeeld.
Een echtscheiding regel je bij voorkeur in overleg door middel van mediation, onder deskundige begeleiding van een vFAS advocaat-mediator. Kiezen jullie voor mediation, dan begeleid ik jullie door het moeilijke proces van het uitspreken van gevoelens en het duidelijk beschrijven waarom jullie willen scheiden (de scheidingsmelding), en daarna door alle onderwerpen die geregeld moeten worden. Uiteindelijk ligt er dan een convenant en een ouderschapsplan dat met een gemeenschappelijk verzoek tot echtscheiding bij de rechtbank wordt ingediend. De afdoening is dan in vrijwel alle gevallen een administratieve kwestie. Alleen een advocaat mag een echtscheidingsverzoek indienen bij de rechtbank en daarom is de combinatie advocaat-mediator zo praktisch.
Komen jullie er niet uit? Dat is spijtig maar er hoeft nog niets verloren te zijn. Wanneer beiden naar een advocaat gaan, zullen die advocaten als het goed is eerst de weg van het overleg volgen. Vaak wordt dan een viergesprek gehouden, dus jullie samen, ieder met eigen advocaat. Dat leidt vaak alsnog tot een regeling.
En lukt dat ook niet? Dat is zeker geen schande. In dat geval komt de rechter eraan te pas. De advocaat dient dan een echtscheidingsverzoek in bij de rechtbank, met nevenverzoeken over de kinderen, financiën en de verdeling. De advocaat van de ander heeft dan de mogelijkheid om een verweerschrift in te dienen en daarbij zelf ook verzoeken te formuleren. Uiteindelijk komt het dan tot een zitting bij de rechtbank waarop de zaak wordt behandeld. Enkele weken later geeft de rechter dan zijn beslissing in de vorm van een beschikking.
In welke situatie je je ook bevindt, ik kan je altijd bijstaan: als advocaat en als mediator; in overleg en bij de rechtbank. Het verschilt van zaak tot zaak wat de beste aanpak is. Als je mij even belt geef ik je graag verder uitleg.
De eerste zorg is natuurlijk de (minderjarige) kinderen. De wet stelt dan ook als verplichting dat mensen die gaan scheiden eerst een ouderschapsplan opstellen, waarin in ieder geval wordt beschreven op welke wijze zij na de scheiding met elkaar zullen blijven overleggen en beslissingen nemen over de kinderen. Daarnaast moet er een behoorlijk omschreven zorgregeling in staan en ook de wijze waarop de voorziening in de kosten van opvoeding en verzorging van de kinderen is geregeld. Zonder ondertekend ouderschapsplan kan in beginsel geen echtscheidingsverzoek worden ingediend. Is er sprake van hevige strijd waardoor de ouders niet in staat zijn eerst een ouderschapsplan op te stellen, dan kan de rechtbank worden verzocht in die onderwerpen te voorzien. Maar dat moet dan wel goed worden toegelicht. Het is verder de bedoeling dat de ouders hun kinderen betrekken in het ouderschapsplan (in hoeverre en hoe hangt natuurlijk wel af van de leeftijd en de ontwikkeling van het kind) en dat ook vermelden in het ouderschapsplan.
Daarnaast dienen de financiën te worden geregeld. In de eerste plaats natuurlijk de kinderalimentatie maar daarnaast misschien ook partneralimentatie. De verplichting tot het betalen van partneralimentatie vloeit voort uit de zorgplicht die echtgenoten jegens elkaar hebben en die dus na het huwelijk doorloopt. Of en hoeveel partneralimentatie betaald moet worden hangt van veel factoren af: de duur van het huwelijk, de rolverdeling tijdens het huwelijk, zijn er wel of geen kinderen uit het huwelijk geboren, het gezinsinkomen, het welstandsniveau en bestedingspatroon tijdens het huwelijk en de financiële positie van beide partners na de scheiding. Het zijn zoveel factoren in een subtiel samenspel dat partneralimentatie echt maatwerk is.
Tenslotte verdeling en huisvesting. Zijn jullie in gemeenschap van goederen gehuwd of op huwelijkse voorwaarden? Hoe dan ook zullen zaken verdeeld moeten worden en zijn er waarschijnlijk over en weer verrekenvorderingen. Goed bekeken moet worden wie waar recht op heeft.
Tegelijkertijd kan een echtscheiding zo moeilijk en zo gemakkelijk worden gemaakt als je zelf wilt. Gaan beiden op hun strepen staan en willen zij alles regelen tot achter de komma, dan wordt het verhaal niet alleen gecompliceerder, maar de kans op een slepend gevecht waar de rechter aan te pas komt ook groter. Het is niet gemakkelijk om de grens te bepalen waar het "goed is". Maar uiteindelijk is dat wel een prima criterium: als je de regeling van alle gevolgen op de weegschaal legt, waar voel je je dan goed bij? Dat kan erg lastig zijn, zeker wanneer de emoties hoog zijn opgespeeld.
Een echtscheiding regel je bij voorkeur in overleg door middel van mediation, onder deskundige begeleiding van een vFAS advocaat-mediator. Kiezen jullie voor mediation, dan begeleid ik jullie door het moeilijke proces van het uitspreken van gevoelens en het duidelijk beschrijven waarom jullie willen scheiden (de scheidingsmelding), en daarna door alle onderwerpen die geregeld moeten worden. Uiteindelijk ligt er dan een convenant en een ouderschapsplan dat met een gemeenschappelijk verzoek tot echtscheiding bij de rechtbank wordt ingediend. De afdoening is dan in vrijwel alle gevallen een administratieve kwestie. Alleen een advocaat mag een echtscheidingsverzoek indienen bij de rechtbank en daarom is de combinatie advocaat-mediator zo praktisch.
Komen jullie er niet uit? Dat is spijtig maar er hoeft nog niets verloren te zijn. Wanneer beiden naar een advocaat gaan, zullen die advocaten als het goed is eerst de weg van het overleg volgen. Vaak wordt dan een viergesprek gehouden, dus jullie samen, ieder met eigen advocaat. Dat leidt vaak alsnog tot een regeling.
En lukt dat ook niet? Dat is zeker geen schande. In dat geval komt de rechter eraan te pas. De advocaat dient dan een echtscheidingsverzoek in bij de rechtbank, met nevenverzoeken over de kinderen, financiën en de verdeling. De advocaat van de ander heeft dan de mogelijkheid om een verweerschrift in te dienen en daarbij zelf ook verzoeken te formuleren. Uiteindelijk komt het dan tot een zitting bij de rechtbank waarop de zaak wordt behandeld. Enkele weken later geeft de rechter dan zijn beslissing in de vorm van een beschikking.
In welke situatie je je ook bevindt, ik kan je altijd bijstaan: als advocaat en als mediator; in overleg en bij de rechtbank. Het verschilt van zaak tot zaak wat de beste aanpak is. Als je mij even belt geef ik je graag verder uitleg.